Dat ons lichaam heel veel wijsheid in zich heeft, daar werd ik me vanmiddag weer eens bewust van. Wat er gebeurde? Ik heb boodschappen gedaan op mijn witte gympen en thuisgekomen ruim ik de boodschappen op, om vervolgens naar buiten te gaan om de paarden te voeren. In de bijkeuken trek ik gedachteloos mijn schoenen uit en mijn sloffen aan. Hé, er klopt iets niet, die sloffen voelen raar aan mijn voeten. Ik heb niet gelijk door wat er aan de hand is, maar het voelt vreemd. Dan ineens weet ik het! Mijn voeten hadden zich ingesteld op het voelen van mijn buitenklompen, want die trek ik aan als ik naar de paarden ga. Kun je je voorstellen wat een aparte ervaring dat is, alsof mijn voeten tegen me roepen dat ik het verkeerde schoeisel had aangetrokken. Toen ik mijn klompen aantrok, klopte het gevoel weer.

Hoe bijzonder is het, dat “iets” in je al weet wat je voeten voelen als ze in de klompen zitten. Hoe dat voelt is ergens al vastgelegd en er wordt geregistreerd dat het verwachte gevoel niet overeenkomt met de realiteit. En dat allemaal schijnbaar zonder dat mijn hoofd zich ermee bemoeit, want dat was met heel andere dingen bezig toen het gebeurde.

Met lichtvoetige groet,

Wilma