De metafoor van een kruiwagen vol stenen

Tijd voor actie

Eindelijk lijkt het voor een wat langere periode droog te blijven en dus tijd om actie te ondernemen. Door de vele regen van de afgelopen maanden is de paddock behoorlijk dichtgeslibd en veranderd in één grote sompige modderpoel. Om meerdere redenen heb ik daar behoorlijk last van. De paarden verblijven er een groot deel van de tijd nl. en het is fijn als ze een beetje droog kunnen liggen. Daarnaast werken we er met onze coachsessies en trainingen en is kwaliteit voor mij een belangrijke waarde.

Tijd voor actie dus! Dus we schaften een zgn. bodemvlakker aan, een apparaat met pinnen dat je achter de tractor hangt en waarmee je de bodem los kunnen trekken en vlak kunt maken. Natuurlijk moesten we onze nieuwe aanwinst gelijk uitproberen. Thuisgekomen hingen we de vlakker achter de tractor, en hup de paddock in. De pinnen gaan zo’n 20 centimeter diep de grond in om de harde onderlaag los te trekken. Al rijdend hoorden we constant het getik van de haken tegen harde stukken in de ondergrond. Het werd ons al snel duidelijk wat er aan de hand was: er lagen heel veel grote stenen, tot complete bakstenen aan toe, op een diepere laag in de paddock. Helaas een erfenis uit de eerste lading ‘fout’ zand die we jaren geleden in de paddock hebben laten storten en waar we toen geen weet van hadden. Wij hebben er daarna tot twee keer toe een nieuwe laag zand op laten leggen en het zag er weer prima uit.

De metafoor dient zich aan

Maar, het bovenste laagje kan er dan wel mooi uitzien, in de loop van de tijd kan de onderlaag vast komt te liggen. Vooral op de plekken waar veel gelopen wordt en het zand goed aangestampt is, wordt de bovenlaag al snel modder als er meer vocht op komt dan de onderlaag kan doorlaten. En daar hebben we last van in deze natte periode.

We besluiten de stenen te gaan oprapen. En terwijl we daarmee bezig zijn en de kruiwagen zich steeds verder vult, komt er een metafoor bij mij op… Want zoals het in onze paddock is, is het in het leven ook. In de loop daarvan wordt onze eigen zandbak ook gevuld met stenen. Dingen die we meemaken, die grote impact op ons hebben en waar we mee leren leven. We geven ze een plekje, zoals dat zo mooi heet. Vaak is dat een plekje onder de oppervlakte waardoor we er schijnbaar geen last meer van hebben. We maken onze buitenkant mooi met make up, kleding, een goeie baan, mooi huis, leuke vakanties ….. en we leven ons leven. We denken niet meer aan de stenen die we met ons meedragen. Totdat er iets gebeurt dat de druppel is die de spreekwoordelijke emmer doet overlopen.

Dat “iets” kan van alles zijn, denk aan ziekte, een burn-out, het verliezen van je baan, een scheiding of zoals in mijn geval een faillissement. Meestal is er al langer iets aan de hand en heb je al een tijd het gevoel dat het niet lekker loopt. “De onderlaag is dichtgeslibd en het water kan niet meer weg.”

Kennelijk moeten er eerst heftige dingen gebeuren voor we bereid zijn om te kijken wat er op de onderlaag aan de hand is en welke stenen er nog liggen. Herkenbaar?

Oude pijn op de onderlaag

Op de onderlaag kan bijvoorbeeld pijn van een onverwerkte ervaring, een verwond innerlijk kind, een grote innerlijke criticus, of een sterke niet (meer) dienende overtuiging aanwezig zijn. Net als de grote stenen die bovengehaald werden door de haken van de bodemvlakker en daardoor opgeruimd konden worden, wil wat op de onderlaag in ons vastzit ook losgemaakt worden en het daglicht zien. Dat wat buitengesloten is, wil ingesloten worden.

Zonder oordeel kijken naar dat wat vastzit is een mooie eerste stap om het los te wrikken, in beweging te zetten, het een plek te geven en het in liefde in te sluiten. Het heelt ons en maakt ons completer en gelukkiger.

Systemisch werk

Ervaringsgericht leren met paarden richt zich met vooral het in beeld brengen, ‘loswrikken’ en helen van deze onderlaag in mensen en teams. Er is namelijk altijd sprake van een gelaagdheid. Je ziet de feiten en kunt ze benoemen: de ‘bovenlaag’ is helder. Maar je voelt dat er meer is, dat patronen zich herhalen. En je intuïtie vertelt je dat de oorzaak op een diepere laag zit. Dat dáár de sleutel te vinden is… Er speelt dus meer…

Een manier om te onder zoeken wat ten grondslag ligt aan dat wat vastzit in de onderlaag is vanuit het systemisch perspectief. Wij maken deel uit van allerlei systemen: familie, relaties, werk (team, organisatie), vrienden. Als er iets speelt, dan zijn meestal één of meer systemische wetmatigheden, zo je wilt ‘oerkrachten’, waaraan niet of onvoldoende voldaan is actief:

  1. Binding of insluiten: dat gaat over onze behoefte (en recht) om erbij te horen, het recht hebben op een plek in het systeem
  2. Ordening: alle plekken in een systeem hebben een natuurlijke volgorde, jouw eigen (juiste) plek innemen in systemen is van belang
  3. De balans tussen geven en nemen, uitwisseling: wat je geeft moet je – veelal op andere wijze – ook ongeveer terug krijgen om een relatie gezond te houden

Bijvoorbeeld: Voor een kind is erbij horen letterlijk van levensbelang. De angst om buitengesloten te worden kan als levensbedreigend aanvoelen. Ieder kind zal vanzelf het gedrag aanpassen aan wat het denkt dat nodig is om erbij te horen. Daarvoor kan het ook een plek innemen of een rol op zich nemen die eigenlijk niet bij een kind hoort. Is een ouder bijvoorbeeld emotioneel niet beschikbaar of afwezig, dan bestaat de kans dat het oudste kind de plek van de ouder inneemt en zich ook zo gaat gedragen. Hierdoor kunnen dynamieken of patronen ontstaan. Bijvoorbeeld in het geval van een afwezige ouder, kan het kind de overtuiging aannemen dat er niemand is voor hem/haar en dat het alles helemaal alleen moet doen. Dit werkt door in de rest van diens leven.

Waarnemen

Systemisch werk is een manier van waarnemen. Paarden hebben een feilloos gevoel voor de drie wetmatigheden. Ze nemen in het werken met cliënten vaak de taak op zich om zichtbaar te maken wat gezien wil worden en om aandacht vraagt. Welke ‘stenen’ liggen er en tot welke dynamieken leidt dat? Het geeft inzicht en maakt dingen los. Ze nodigen je vervolgens uit om ander, meer helpend gedrag in te zetten en laten het effect daarvan direct zien.

Het is een daardoor een hele mooie manier en zachte manier om de stenen in jouw onderlaag te onderzoeken en los te maken.

Het resultaat

En hoe was het met onze paddock na de eerste forse regenbui? Geen enkel plasje was er te zien, al het water liep zonder moeite weg! Ik blij, paarden blij en vinkje bij mijn lijstje van kwaliteitseisen. “Hadden we het maar eerder gedaan”, zeiden we tegen elkaar na het zien van de strakke droge bodem.

Wil jij jouw onderlaag eens losschudden en stenen opruimen?

Je bent van harte welkom om samen met de paarden te onderzoeken wat er vastzit in jouw onderlaag. 

Eerdere blogs

De kracht van kwetsbaarheid

Gisteren stond de eerste Workshop Over Grenzen op de agenda die ik samen met Ellis Samsom zou geven. In de dagen ervoor

De metafoor van een kruiwagen vol stenen

Tijd voor actie

Eindelijk lijkt het voor een wat langere periode droog te blijven en dus tijd om actie te ondernemen. Door de vele regen van de afgelopen maanden is de paddock behoorlijk dichtgeslibd en veranderd in één grote sompige modderpoel. Om meerdere redenen heb ik daar behoorlijk last van. De paarden verblijven er een groot deel van de tijd nl. en het is fijn als ze een beetje droog kunnen liggen. Daarnaast werken we er met onze coachsessies en trainingen en is kwaliteit voor mij een belangrijke waarde.

Tijd voor actie dus! Dus we schaften een zgn. bodemvlakker aan, een apparaat met pinnen dat je achter de tractor hangt en waarmee je de bodem los kunnen trekken en vlak kunt maken. Natuurlijk moesten we onze nieuwe aanwinst gelijk uitproberen. Thuisgekomen hingen we de vlakker achter de tractor, en hup de paddock in. De pinnen gaan zo’n 20 centimeter diep de grond in om de harde onderlaag los te trekken. Al rijdend hoorden we constant het getik van de haken tegen harde stukken in de ondergrond. Het werd ons al snel duidelijk wat er aan de hand was: er lagen heel veel grote stenen, tot complete bakstenen aan toe, op een diepere laag in de paddock. Helaas een erfenis uit de eerste lading ‘fout’ zand die we jaren geleden in de paddock hebben laten storten en waar we toen geen weet van hadden. Wij hebben er daarna tot twee keer toe een nieuwe laag zand op laten leggen en het zag er weer prima uit.

De metafoor dient zich aan

Maar, het bovenste laagje kan er dan wel mooi uitzien, in de loop van de tijd kan de onderlaag vast komt te liggen. Vooral op de plekken waar veel gelopen wordt en het zand goed aangestampt is, wordt de bovenlaag al snel modder als er meer vocht op komt dan de onderlaag kan doorlaten. En daar hebben we last van in deze natte periode.

We besluiten de stenen te gaan oprapen. En terwijl we daarmee bezig zijn en de kruiwagen zich steeds verder vult, komt er een metafoor bij mij op… Want zoals het in onze paddock is, is het in het leven ook. In de loop daarvan wordt onze eigen zandbak ook gevuld met stenen. Dingen die we meemaken, die grote impact op ons hebben en waar we mee leren leven. We geven ze een plekje, zoals dat zo mooi heet. Vaak is dat een plekje onder de oppervlakte waardoor we er schijnbaar geen last meer van hebben. We maken onze buitenkant mooi met make up, kleding, een goeie baan, mooi huis, leuke vakanties ….. en we leven ons leven. We denken niet meer aan de stenen die we met ons meedragen. Totdat er iets gebeurt dat de druppel is die de spreekwoordelijke emmer doet overlopen.

Dat “iets” kan van alles zijn, denk aan ziekte, een burn-out, het verliezen van je baan, een scheiding of zoals in mijn geval een faillissement. Meestal is er al langer iets aan de hand en heb je al een tijd het gevoel dat het niet lekker loopt. “De onderlaag is dichtgeslibd en het water kan niet meer weg.”

Kennelijk moeten er eerst heftige dingen gebeuren voor we bereid zijn om te kijken wat er op de onderlaag aan de hand is en welke stenen er nog liggen. Herkenbaar?

Oude pijn op de onderlaag

Op de onderlaag kan bijvoorbeeld pijn van een onverwerkte ervaring, een verwond innerlijk kind, een grote innerlijke criticus, of een sterke niet (meer) dienende overtuiging aanwezig zijn. Net als de grote stenen die bovengehaald werden door de haken van de bodemvlakker en daardoor opgeruimd konden worden, wil wat op de onderlaag in ons vastzit ook losgemaakt worden en het daglicht zien. Dat wat buitengesloten is, wil ingesloten worden.

Zonder oordeel kijken naar dat wat vastzit is een mooie eerste stap om het los te wrikken, in beweging te zetten, het een plek te geven en het in liefde in te sluiten. Het heelt ons en maakt ons completer en gelukkiger.

Systemisch werk

Ervaringsgericht leren met paarden richt zich met vooral het in beeld brengen, ‘loswrikken’ en helen van deze onderlaag in mensen en teams. Er is namelijk altijd sprake van een gelaagdheid. Je ziet de feiten en kunt ze benoemen: de ‘bovenlaag’ is helder. Maar je voelt dat er meer is, dat patronen zich herhalen. En je intuïtie vertelt je dat de oorzaak op een diepere laag zit. Dat dáár de sleutel te vinden is… Er speelt dus meer…

Een manier om te onder zoeken wat ten grondslag ligt aan dat wat vastzit in de onderlaag is vanuit het systemisch perspectief. Wij maken deel uit van allerlei systemen: familie, relaties, werk (team, organisatie), vrienden. Als er iets speelt, dan zijn meestal één of meer systemische wetmatigheden, zo je wilt ‘oerkrachten’, waaraan niet of onvoldoende voldaan is actief:

  1. Binding of insluiten: dat gaat over onze behoefte (en recht) om erbij te horen, het recht hebben op een plek in het systeem
  2. Ordening: alle plekken in een systeem hebben een natuurlijke volgorde, jouw eigen (juiste) plek innemen in systemen is van belang
  3. De balans tussen geven en nemen, uitwisseling: wat je geeft moet je – veelal op andere wijze – ook ongeveer terug krijgen om een relatie gezond te houden

Bijvoorbeeld: Voor een kind is erbij horen letterlijk van levensbelang. De angst om buitengesloten te worden kan als levensbedreigend aanvoelen. Ieder kind zal vanzelf het gedrag aanpassen aan wat het denkt dat nodig is om erbij te horen. Daarvoor kan het ook een plek innemen of een rol op zich nemen die eigenlijk niet bij een kind hoort. Is een ouder bijvoorbeeld emotioneel niet beschikbaar of afwezig, dan bestaat de kans dat het oudste kind de plek van de ouder inneemt en zich ook zo gaat gedragen. Hierdoor kunnen dynamieken of patronen ontstaan. Bijvoorbeeld in het geval van een afwezige ouder, kan het kind de overtuiging aannemen dat er niemand is voor hem/haar en dat het alles helemaal alleen moet doen. Dit werkt door in de rest van diens leven.

Waarnemen

Systemisch werk is een manier van waarnemen. Paarden hebben een feilloos gevoel voor de drie wetmatigheden. Ze nemen in het werken met cliënten vaak de taak op zich om zichtbaar te maken wat gezien wil worden en om aandacht vraagt. Welke ‘stenen’ liggen er en tot welke dynamieken leidt dat? Het geeft inzicht en maakt dingen los. Ze nodigen je vervolgens uit om ander, meer helpend gedrag in te zetten en laten het effect daarvan direct zien.

Het is een daardoor een hele mooie manier en zachte manier om de stenen in jouw onderlaag te onderzoeken en los te maken.

Het resultaat

En hoe was het met onze paddock na de eerste forse regenbui? Geen enkel plasje was er te zien, al het water liep zonder moeite weg! Ik blij, paarden blij en vinkje bij mijn lijstje van kwaliteitseisen. “Hadden we het maar eerder gedaan”, zeiden we tegen elkaar na het zien van de strakke droge bodem.

Wil jij jouw onderlaag eens losschudden en stenen opruimen?

Je bent van harte welkom om samen met de paarden te onderzoeken wat er vastzit in jouw onderlaag. 

Eerdere blogs

De kracht van kwetsbaarheid

Gisteren stond de eerste Workshop Over Grenzen op de agenda die ik samen met Ellis Samsom zou geven. In de dagen ervoor